(آیه 178) عادت عرب جاهلى بر این بود که اگر کسى از قبیله آنها کشته مى شد تصمیم مى گرفتند تا آنجا که قدرت دارند از قبیله قاتل بکشند و این فکر تا آنجا پیش رفته بود که حاضر بودند به خاطر کشته شدن یک فرد، تمام طایفه قاتل را نابود کنند. این آیه نازل شد و حکم عادلانه قصاص را بیان کرد.
این حکم اسلامى در واقع حدّ وسطى بود میان دو حکم مختلف که آن زمان وجود داشت; بعضى قصاص را لازم مى دانستند و بعضى تنها دیه را لازم مى شمردند. اسلام، قصاص را در صورت عدم رضایت اولیاى مقتول و دیه را به هنگام رضایت طرفین قرار داد.