در روایات اسلامى تأکیدهاى فراوانى روى «عدم جور» و «عدم ضرار» در وصیّت دیده مى شود که از مجموع آن استفاده مى شود: همان اندازه که وصیّت کار شایسته و خوبى است، تعدّى در آن مذموم و از گناهان کبیره است.
در حدیثى امام باقر(ع) فرمود: «کسى که در وصیّتش عدالت را رعایت کند، همانند این است که همان اموال را در حیات خود در راه خدا داده باشد و کسى که در وصیّتش تعدّى کند نظر لطف پروردگار در قیامت از او برگرفته خواهد شد.»
تعدّى و جور و ضِرار در وصیّت آن است که انسان بیش از ثلث وصیّت کند و ورثه را از حقّ مشروعشان بازدارد یا اینکه تبعیضهاى ناروایى به خاطر حبو بغضهاى بى دلیل انجام دهد.