بر کسى پوشیده نیست، روزه یک درس مساوات و برابرى در میان افراد اجتماع است. از امام صادق(ع) روایت شده که هشام بن حکم از علّت تشریع روزه پرسید. امام فرمود: «علّت روزه گرفتن آن است که به سبب آن توانگر و تهیدست برابر شوند زیرا توانگر رنج گرسنگى را نمى داند تا به تهیدست رحم کند چراکه توانگر هرگاه چیزى بخواهد مى تواند آن را فراهم آورد. از این رو خداى عزّوجل خواست تا میان آفریدگانش برابرى (وهمدردى) ایجاد کند و رنج گرسنگى و سختى را به توانگر بچشاند تا بر ناتوان دل بسوزاند و به گرسنه رحم کند.»