(آیه 222) زنان در هر ماه حداقل سه روز و حداکثر ده روز قاعده مى شوند و آن عبارت از خونى است که با اوصاف خاصى که در کتب فقه آمده از رحم زن خارج مى گردد. زن را در چنین حال «حائض» و آن خون را خون «حیض» مى گویند.
جمعى از یهود مى گویند: معاشرت مردان با این زنان مطلقاً حرام است گرچه به صورت غذا خوردن سر یک سفره و یا زندگى در یک اتاق باشد.
در مقابل این گروه، نصارى مى گویند: هیچ فرقى میان حالت حیض زن و غیر حیض نیست، همه گونه معاشرت حتّى آمیزش جنسى با آنان بى مانع است.
مشرکان عرب کمو بیش به خلق و خوى یهود انس گرفته بودند و با زنان حائض مانند یهود رفتار مى کردند، همین اختلاف در آیین و افراط و تفریطهاى غیرقابل گذشت سبب شد که بعضى از مسلمانان از پیغمبر اسلام(ص) در این باره سؤال کنند. در پاسخ آنان این آیه نازل شد.