نقش پیامبران در زندگى انسانها

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
برگزیده تفسیر نمونه جلد 1
انفاق یکى از مهم ترین اسباب نجات در قیامت فراز عبرت انگیزى از تاریخ بنى اسرائیل

(آیه 253) این آیه به درجات انبیا و مراتب آنها و گوشه اى از رسالت آنها در جامعه انسانى اشاره مى کند. نخست مى فرماید: «بعضى از آن رسولان را بر بعضى دیگر برترى دادیم» (تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْض).

جمله «فَضّلنا بَعضَهُم عَلى بَعض» نشان مى دهد که همه پیامبران الهى با این که از نظر نبوّت و رسالت همانند بودند، از جهت مقام یکسان نبودند.

سپس به ویژگى بعضى از آنان پرداخته مى فرماید: «برخى از آنها، خدا با او سخن مى گفت» (مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ).

 

و منظور از آن، موسى(ع) است که به «کلیم اللّه» معروف شده است.

سپس مى افزاید: «و بعضى را درجاتى برتر داد» (وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَات).

که نمونه کامل آن پیامبر اسلام است که آیینش کامل ترین و آخرین آیینها بود.

و یا منظور بعضى از پیامبران پیشین مانند ابراهیم(ع) و امثال اوست .

سپس درباره امتیاز حضرت مسیح(ع) مى فرماید: «و به عیسى بن مریم، نشانه هاى روشن دادیم; و او را با روح القدس تأیید نمودیم» (وَ ءَاتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَ أَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ).

نشانه هاى روشن اشاره به معجزاتى مانند شفاى بیماران غیرقابل علاج و احیاى مردگان و معارف عالى دینى است.

و منظور از «روح القدس»، پیک وحى خداوند (جبرئیل)، یا نیروى مرموز معنوى خاصّى است که در اولیاءاللّه با تفاوتهایى وجود دارد.

در ادامه آیه به وضع امّتها و اختلافات آنها بعد از انبیا اشاره کرده مى فرماید: «و اگر خدا مى خواست، کسانى که بعد از آنها بودند، پس از آن همه نشانه هاى روشن که براى آنها آمد، جنگ و ستیز نمى کردند» (وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذینَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ).

یعنى اگر خدا مى خواست، قدرت داشت که آنها را به اجبار از جنگ و ستیز باز دارد، امّا سنّت الهى بر این بوده و هست که مردم را در پیمودن راه سعادت، آزاد گذارد.

«ولى این امّتها بودند که (از آزادى سوءاستفاده کردند و) با هم اختلاف کردند» (وَ لَـکِنِ اخْتَلَفُوا).

در حقیقت، اختلافى میان پیروان مذاهب نبوده بلکه میان پیروان و مخالفان مذهب صورت گرفته است که «بعضى ایمان آوردند و بعضى کافر شدند» و جنگ و خونریزى بروز کرد (فَمِنْهُمْ مَنْ ءَامَنَ وَ مِنْهُمْ مَنْ کَفَرَ).

بار دیگر تأکید مى کند که این کار براى خدا آسان بود که به حکم اجبار جلو اختلافات را بگیرد زیرا «اگر خدا مى خواست، با هم پیکار نمى کردند; ولى خداوند، آنچه را مى خواهد، (از روى حکمت) انجام مى دهد» و هیچ کس را به قبول چیزى مجبور نمى کند (وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَ لَـکِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ).

بدون شک، گروهى از این آزادى نتیجه منفى مى گیرند ولى در مجموع وجود آزادى از مهم ترین ارکان تکامل انسان است زیرا تکامل اجبارى تکامل محسوب نمى شود.

 

انفاق یکى از مهم ترین اسباب نجات در قیامت فراز عبرت انگیزى از تاریخ بنى اسرائیل
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma