(آیه 273) از امام باقر(ع) روایت شده است که این آیه درباره اصحاب «صُفّه» نازل شده است. (آنها در حدود چهارصد نفر از مسلمانان مکّه و اطراف مدینه بودند،) که هیچ منزلگاهى براى سکونت نداشتند. از این رو در مسجد پیامبر سکنى گزیده بودند، ولى چون اقامتشان در آنجا با شئون مسجد سازگار نبود، دستور داده شد به صفّه (سکوى بزرگ و وسیع) که در بیرون مسجد قرار داشت منتقل شوند. آیه نازل شد و به مردم دستور داد که به این دسته از برادران خود، از کمکهاى ممکن مضایقه نکنند. آنها نیز چنین کردند.