(آیه 7) از امام باقر(ع) روایت شده است: چند نفر از یهود به اتّفاق حىّ بن اخطب و برادرش، خدمت پیامبر اسلام(ص) آمدند و حروف مقطعه «الم» را دستاویز خود قرار داده گفتند: طبق حساب ابجد، الف مساوى یک و لام مساوى 30 و میم مساوى 40 مى باشد. به این ترتیب، خبر داده اى که دوران بقاى امّت تو بیش از هفتاد و یک سال نیست.
پیامبر(ص) براى جلوگیرى از سوءاستفاده آنها فرمود: چرا تنها «الم» را محاسبه کرده اید، مگر در قرآن «المص» و «الر» و سایر حروف مقطعه نیست. اگر این حروف اشاره به مدّت بقاى امّت من باشد چرا همه را محاسبه نمى کنید؟! (در صورتى که منظور از این حروف چیز دیگرى است.) سپس آیه مورد بحث نازل شد.