تفسیر:

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
برگزیده تفسیر نمونه جلد 1
شأن نزول: شأن نزول:

در آیات گذشته سخن از آیین اسلام بود که تنها آیین مقبول الهى است، در اینجا سخن از کسانى است که اسلام را پذیرفته و سپس از آن برگشته اند که در اصطلاح «مرتد» نامیده مى شوند. مى فرماید: «چگونه خداوند جمعیّتى را هدایت مى کند که بعد از ایمان و گواهى به حقّانیّت رسول و آمدن نشانه هاى روشن براى آنها، کافر شدند؟ و خدا، جمعیّت ستمکاران را هدایت نخواهد کرد» (کَیْفَ یَهْدِى اللَّهُ قَوْمًا کَفَرُوا بَعْدَ إِیمَانِهِمْ وَ شَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جَاءَهُمُ البَیِّنَاتُ وَاللَّهُ لاَ یَهْدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ).

اینکه خداوند آنها را هدایت نمى کند زیرا آنها پیامبر را با نشانه هاى روشن شناخته و به رسالت او گواهى داده اند. بنابراین در بازگشت و عدول از اسلام، در واقع ستمگرند و کسى که آگاهانه ستم مى کند لایق هدایت الهى نیست، بلکه زمینه هاى هدایت را در وجود خود از میان برده است.

منظور از «بیّنات»، قرآن مجید و سایر معجزات پیامبر اسلام(ص) است. و منظور از «ظالم» در اینجا کسى است که در درجه اوّل به خود ظلم کرده و راه ارتداد پیش گرفته و در درجه بعد سبب گمراهى دیگران شده است.

(آیه 87) سپس مى افزاید: «کیفر آنها، این است که لعن (و طرد) خداوند و فرشتگان و مردم همگى بر آنهاست» (أُولَـئِکَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلاَئِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ).

«لعن» در اصل به معنى طرد و دور ساختن آمیخته با خشم و غضب است و در مورد خداوند، به معنى دور ساختن از رحمت خویش مى باشد.

(آیه 88) در این آیه مى افزاید: «همواره در این لعن (و طرد و نفرین) مى مانند; مجازاتشان تخفیف نمى یابد; و به آنها مهلت داده نمى شود» (خَالِدِینَ فِیهَا لاَیُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَ لاَهُمْ یُنْظَرُونَ).

در واقع اگر این لعن و طرد جاودانى نبود یا جاودانى بود ولى به تدریج تخفیف مى یافت و یا کمترین مهلتى به آنها داده مى شد، تحمّلش آسان تر بود، امّا هیچ یک از اینها درباره آنها نیست; عذابشان دردناک و جاودانى و غیرقابل تخفیف و بدون هیچ گونه مهلت است.

(آیه 89) در این آیه راه بازگشت را به روى این افراد مى گشاید و به آنان اجازه توبه مى دهد چراکه هدف قرآن در همه جا اصلاح و تربیت است. مى فرماید: «مگر کسانى که پس از آن، توبه کنند و اصلاح نمایند; (و در مقام جبران گناهان گذشته برآیند; که توبه آنها پذیرفته خواهد شد;) زیرا خداوند، آمرزنده و بخشنده است» (إِلاَّ الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ).

از این تعبیر استفاده مى شود که گناه، نقصى در ایمان انسان ایجاد مى کند که بعد از توبه باید تجدید ایمان کند تا این نقص برطرف گردد.

 

شأن نزول: شأن نزول:
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma