در آیات فوق، به یک سلسله از حوادث که در آستانه رستاخیز و بعد از آن تحقّق مى یابد اشاره شده است:
1 ـ مردگان به حیات بازمى گردند (یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ).
2 ـ گنهکاران جمع و محشور مى شوند (وَ نَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ).
3 ـ کوه هاى زمین متلاشى و سپس همه جا پراکنده مى شوند و صفحه زمین صاف و کاملاً مستوى مى گردد (یَنْسِفُها رَبِّی نَسْفاً).
4 و 5 ـ همگان به فرمان دعوت کننده الهى گوش فرا مى دهند، و همه صداها خاموش و آهسته مى گردد (یَوْمَئِذ یَتَّبِعُونَ الدّاعِیَ...).
6 ـ در آن روز شفاعت بى اذن خدا مؤثر نیست (یَوْمَئِذ لاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ...).
7 ـ خداوند با علم بى پایانش همه را براى حساب آماده مى کند (یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ...).
8 ـ همگى در برابر حکم او سر تسلیم فرود مى آورند (وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ).
9 ـ ظالمان مأیوس مى گردند (وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً).
10 ـ و مؤمنان به لطف پروردگار امیدوارند (وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ...).