(آیه 101) در تعقیب آیات گذشته که درباره جهاد و هجرت بحث مى کرد، در این آیه به مسأله نماز مسافر اشاره کرده مى فرماید: «هنگامى که سفر مى کنید، گناهى بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید اگر از فتنه (و خطر) کافران بترسید; زیرا کافران، دشمن آشکارى هستند» (وَ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِى الاَْرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَوةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ یَفْتِنَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنَّ الْکَافِرِینَ کَانُوا لَکُمْ عَدُوًّا مُبِینًا).
بى شک، نماز مسافر اختصاصى به حالت ترس ندارد. از این رو، پیامبر(ص) در مسافرت، حتّى در سفر حج در منى، نماز را شکسته مى خواند.
باید توجّه داشت که شرایط نماز مسافر مانند شرایط و خصوصیات سایر احکام اسلامى، در قرآن نیامده بلکه در سنّت به آن اشاره شده است.