در این آیه، خداوند به مؤمنان دستور مى دهد که از انتخاب منافقان و دشمنان به عنوان دوست بپرهیزید. البتّه براى تحریک عواطف آنها و توجّه دادن به فلسفه این حکم مى فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! افرادى از اهل کتاب که آیین شما را به باد استهزا و بازى مى گیرند و مشرکان را ولىِّ خود انتخاب نکنید» (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لاَتَتَّخِذُوا الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَکُمْ هُزُوًا وَ لَعِبًا مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَالْکُفَّارَ أَوْلِیَاءَ).
در پایان آیه این موضع را تأکید مى کند که طرح دوستى با آنان با تقوا و ایمان سازگار نیست. بنابراین «از خدا بپرهیزید اگر ایمان دارید» (وَاتَّقُوااللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ).