در تعقیب بحث گذشته در مورد نهى از دوستى با منافقان و جمعى از اهل کتاب که احکام اسلام را به باد استهزا مى گرفتند، در این آیه به یکى از اعمال آنها به عنوان شاهد و گواه اشاره کرده مى گوید: «آنها هنگامى که (اذان مى گویید، و مردم را) به نماز فرامى خوانید، آن را به مسخره و بازى مى گیرند» (وَ إِذَا نَادَیْتُمْ إِلَى الصَّلَوةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَ لَعِبًا).
قابل ذکر اینکه در روایات اهل بیت(ع) وارد شده است، «اذان» از طریق وحى به پیامبر(ص) تعلیم داده شد.
سپس علّت عمل آنها را چنین بیان مى کند: «این به خاطر آن است که آنها جمعى نابخردند» (ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَیَعْقِلُونَ).