دورى از مجالس اهل باطل

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

صفحه کاربران ویژه - خروج
مرتب سازی بر اساس
 
برگزیده تفسیر نمونه جلد 1
آنها که دین را به بازى گرفته اند شأن نزول:

از آنجا که بحثهاى این سوره بیش تر ناظر به وضع مشرکان و بت پرستان است، در این آیه و آیه بعد به یکى دیگر از مسائل مربوط به آنها اشاره مى شود. نخست به پیامبر(ص) مى گوید: «هر گاه کسانى را دیدى که آیات ما را استهزا مى کنند، از آنها روى بگردان تا به سخن دیگرى بپردازند» (وَ إِذَا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِى ءَایَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فِى حَدِیث غَیْرِهِ).

«خوض» در اصل به معنى وارد شدن در آب و راه رفتن (و شناکردن) در آن است، امّا این کلمه در قرآن به وارد شدن در مطالب باطل و بى اساس اطلاق گردیده.

سپس اضافه مى کند: این موضوع به اندازه اى اهمّیت دارد که «اگر شیطان از یاد تو ببرد، هرگز پس از یاد آمدن با این جمعیّت ستمگر منشین» (وَ إِمَّا یُنْسِیَنَّکَ الشَّیْطَانُ فَلاَتَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ).

سؤال: مگر ممکن است شیطان بر پیامبر مسلّط گردد و باعث فراموشى او شود ؟

در پاسخ باید گفت اگرچه روى سخن در آیه به پیامبر است، امّا منظور پیروان او هستند که اگر گرفتار فراموشکارى شدند و در جلسات آمیخته به گناه کفّار شرکت کردند، به محض اینکه متوجّه شوند باید از آنجا برخیزند و بیرون روند. نظیر این بحث در گفتوگوهاى روزانه ما در ادبیات زبانهاى مختلف دیده مى شود که انسان روى سخن را به کسى مى کند امّا هدفش این است که دیگران بشنوند.

(آیه 69) در این آیه یک مورد را استثنا کرده مى گوید: «و (اگر) افراد باتقوا (براى ارشاد و اندرز با آنها بنشینند،) چیزى از حساب (و گناه) آنها بر ایشان نیست; ولى (این کار، باید تنها) براى یادآورى آنها باشد، شاید (بشنوند و) تقوا پیشه کنند» (وَ مَا عَلَى الَّذِینَ یَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَىْء وَ لَـکِنْ ذِکْرَى لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ).

باید توجّه داشت تنها کسانى مى توانند از این استثنا استفاده کنند که طبق تعبیر آیه داراى مقام تقوا باشند و نه تنها تحت تأثیر آنها واقع نشوند، بلکه بتوانند آنها را تحت تأثیر خود قرار دهند.

آنها که دین را به بازى گرفته اند شأن نزول:
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Lotus
Mitra
Nazanin
Titr
Tahoma