(آیه 160) در این آیه به رحمت و پاداش وسیع خداوند که در انتظار افراد نیکوکار است اشاره کرده و تهدیدهاى آیه قبل را با این تشویقها تکمیل مى کند مى گوید: «هر کس کار نیکى به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد» (مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا).
«و هر کس کار بدى انجام دهد، جز به مانند آن، کیفر نخواهد دید» (وَ مَنْ جَاءَ بِالسَّیِّـَةِ فَلاَ یُجْزَى إِلاَّ مِثْلَهَا).
و براى تأکید، این جمله را نیز مى افزاید: «و ستمى بر آنها نخواهد شد» و تنها به مقدار عملشان کیفر مى بینند (وَ هُمْ لاَیُظْلَمُونَ).
منظور از «حسنة» و «سیّئة» در آیه فوق، هرگونه کار نیک و فکر نیک و عقیده نیک یا بد است.