در برابر دلائل بالا بعضى به روایاتى تمسّک جسته اند که در نظر بد وى از آنها چنین بر مى آید که اخلاق قابل تغییر نیست، از جمله:
1 ـ در حدیث معروفى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده است که فرمود:
«اَلنّاسُ مَعادِنٌ کَمَعادِنِ الذَّهَـبِ وَالْفِضَّـةِ، خِیـارُهُمْ فِى الْجاهِلِیِّـةِ خِیـارُهُـمْ فـِی الاِْسْـلامِ; مردم همچون معدنهاى طلا و نقره اند، بهترین آنها در زمان جاهلیّت بهترین آنها در اسلامند.»
2 ـ در حدیث دیگرى از همان حضرت(صلى الله علیه وآله) آمده است: «اِذا سَمِعْتُمْ اَنَّ جَبَلا زالَ عَنْ مَکانِهِ فَصَدِّ قُوهُ، وَ اِذا سَمِعْتُمْ بِرَجُل زالَ عَنْ خُلْقِهِ فَلا تُصَدِّ قُوهُ! فَاِنَّهُ سَیَعُودُ اِلى ما جُبِلَ عَلَیْهِ! هر گاه بشنوید کوهى از جایش حرکت کرده، تصدیق کنید، امّا اگر بشنوید کسى اخلاقش را رها نموده تصدیق نکنید! چرا که بزودى به همان فطرت خویش باز مى گردد!»(1)
1. جامع السّعاده، جلد اوّل، صفحه 24.