در اینجا سؤالى مطرح است و آن این که: در تعلیمات شریعتهاى آسمانى ـ بویژه اسلام ـ نیز نسبیّت احیاناً پذیرفته شده است; در مثل، اسلام دروغ را یک ضدّ ارزش و عمل غیر اخلاقى مى شمرد در حالى که دروغ براى اصلاح میان مردم یا در مقام مشورت، ارزش و عمل اخلاقى محسوب مى شود; و مانند این مسأله در تعلیمات اسلامى کم نیست، و این نوعى پذیرش نسبیّت در اخلاق و حسن و قبح است.