128 وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمیعاً یا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَکْثَرْتُمْ مِنَ الإِنْسِ وَ قالَ أَوْلِیاؤُهُمْ مِنَ الإِنْسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْض وَ بَلَغْنا أَجَلَنَا الَّذی أَجَّلْتَ لَنا قالَ النّارُ مَثْواکُمْ خالِدینَ فیها إِلاّ ما شاءَ اللّهُ إِنَّ رَبَّکَ حَکیمٌ عَلیمٌ
129 وَ کَذلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظّالِمینَ بَعْضاً بِما کانُوا یَکْسِبُونَ
ترجمه:
128 ـ در آن روز که (خدا) همه آنها را جمع و محشور مى سازد، (مى گوید:) اى جمعیت (شیاطین و) جنّ! شما افراد زیادى از انسان ها را گمراه ساختید! دوستان و پیروان آنها از میان انسان ها مى گویند: «پروردگارا! هر یک از ما دو گروه (پیشوایان و پیروان گمراه) از دیگرى استفاده کردیم; و به اجلى که براى ما مقرر داشته بودى رسیدیم». (خداوند) مى گوید: «آتش جایگاه شماست; جاودانه در آن خواهید ماند، مگر آنچه خدا بخواهد». پروردگار تو حکیم و داناست.
129 ـ ما این گونه بعضى از ستمگران را به بعض دیگر وامى گذاریم به سبب اعمالى که انجام مى دادند.