امام عسکرى(ع) یازدهمین پیشواى شیعیان در سال 232 ه.ق چشم به جهان گشود. پدرش امام دهم حضرت هادى(ع) و مادرش بانوى پارسا و شایسته «حدیثه» است که برخى از او به نام «سوسن» یاد کرده اند. این بانوى گرامى از زنان نیکو کار و داراى بینش اسلامى بود و در فضیلت او همین بس که پس از شهادت امام حسن عسکرى(ع) پناهگاه و نقطه اتکاى شیعیان در آن مقطع زمانى بسیار بحرانى و پر اضطراب بود.
هرگز صلح در برنامه امام حسن نبود. حتی با اطلاع از سستی در امر جهاد، هنگامی که خبر حرکت لشکر معاویه به اطلاع آن حضرت رسید، ایشان با ایراد خطبه ای در مسجد کوفه، همگان را به جهاد فراخواند، ولی پس از ده روز اقامت در نزدیکی کوفه، فقط 4هزار نفر از کوفیان به لشکر امام پیوستند. خستگى مردم عراق پس از جنگ جمل و صفین و نهروان از یک طرف، وجود عناصر متضاد در سپاه امام از طرف دیگر و خیانت فرماندهان او از طرف سوم سبب شد که صلح بر امام تحمیل شود؛ لذا صلح حضرت نشانه حسن روابط با معاویه و پیروان او نبوده است.
پیروزى پیامبر اسلام(ص)، هر چند با تائید و امداد الهى بود، ولى عوامل زیادى از نظر ظاهر داشت، که یکى از مهم ترین آن ها جاذبه اخلاقى پیامبر(ص) بود. آن چنان صفات عالى انسانى و مکارم اخلاق در او جمع بود، که دشمنان سرسخت را تحت تأثیر قرار مى داد و به تسلیم وادار مى کرد، و دوستان را سخت مجذوب مى ساخت. درباره حسن خلق پیامبر(ص) و عفو، گذشت، عطوفت، مهربانى، ایثار، فداکارى و تقواى آن حضرت(ص)، داستان هاى زیادى در کتب تفسیر و تواریخ آمده است.
امام صادق(ع) در سال 80 يا 83 هجری از مادری به نام «فروه» متولد شد. ایشان تکیه گاه اصلی فکری و عقیدتی شیعه بوده و بخش گسترده ای از احادیث و علوم اهل بیت(ع) توسط این امام گسترش یافته است. از سویی امام صادق(ع) حد فاصل فرقه هایی قرار گرفته بود که در شیعه به وجود آمده بود، لذا وظیفه حفظ و صیانت شیعه را برعهده داشت. امام(ع) با وجود آن كه پدرشان، در مدینه زندگی می کرد؛ اما از آنجا که بیشتر شیعیان آن حضرت در عراق بودند، مدتی در عراق به سر برده است. در زمان امام صادق(ع) بود که امویان سقوط کرده و حکومت به دست بنی عباس افتاد.
معتمد عباسى كه همواره از محبوبيت و نفوذ معنوى امام در جامعه نگران بود، چون ديد توجه مردم به امام روز به روز بيشتر مى شود و زندان و اختناق و مراقبت تأثير معكوس دارد، سرانجام به همان شيوه مزورانه ديرينه متوسل شد و امام را پنهانى مسموم ساخته و به شهادت رساند.
ماه محرم ماه غم و اندوه اهل بیت(علیهم السلام) و شیعیان آنهاست و ماه شهادت و یادآورى دلاورى ها و شجاعت ها و ایثارهاى سیدالشهدا و یاران باوفاى او در کربلاست؛ در حدیثى از امام على بن موسى الرضا(علیهما السلام) آمده است که فرمود: «هنگامى که ماه محرم فرا مى رسید کسى پدرم را خندان نمى دید و همواره محزون و غمگین بودتا روز دهم یعنى روز عاشورا؛ آن روز، روز مصیبت و حزن و اندوه و گریه پدرم بود و مى فرمود امروز روزى است که حسین(علیه السلام) شهید شده است».
نام او «موسى» لقبش «کاظم» مادرش بانویى با فضیلت بنام «حمیده» و پدرش پیشواى ششم حضرت «صادق(علیه السلام)» است. او در سال 128 هجرى در سرزمین «ابوا» یکى از روستاهاى اطراف مدینه چشم به جهان گشود و از سال 148 که امام صادق(علیه السلام) به شهادت رسید دوران امامت ایشان آغاز گردید.
سرزمین غدیر خم سرزمینى است میان مکه و مدینه در نزدیکى جحفه که در حدود 200 کیلومترى مکه واقع شده و چهارراهى است که حجاج سرزمین هاى مختلف مى توانستند در آنجا از هم جدا شوند؛ راهى به سوى مدینه مى رود در جهت شمال و راهى به سوى عراق مى رود در جهت شرق و راهى به سوى مصر مى رود در طرف غرب و و راهى به سوى یمن در جهت جنوب...
امام ابوالحسن على النقى الهادى(ع) پیشواى دهم شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجرى در اطراف مدینه در محلى به نام «صریا» به دنیا آمد. پدرش امام جواد(ع) و مادرش بانوى گرامى «سمانه» است که کنیزى با فضیلت و با تقوا بود...
ابن صباغ مالکى مى گوید: «امام باقر(ع) وصیت نمود تا در لباسى که در آن نماز به جاى مى آورده کفن شود. از فرزندش جعفر صادق(ع) روایت شده که فرمود من نزد پدرم بودم در آن روزى که از دنیا رحلت نمود؛ حضرت به امورى از جمله غسل و تکفین و تدفین وصیت نمود. آن حضرت را در زمان ابراهیم بن ولید بن عبدالملک سم دادند و قبر ایشان در بقیع است ...».
هنگامی که پیامبر(ص) مطلع شد که علی(ع) می خواهد فاطمه(س) را به منزل خود ببرد، با این خواسته موافقت کرد و از علی(ع) خواست مقدمات کار را در عرض یکی دو روز به سرانجام برساند. حضرت رسول(ص) در مراسمی ساده و سرشار از معنویت، غذایی ساده آماده ساخت و علی(ع) همه را به ولیمه دعوت نمود و به برکت الهی همه از آن غذای کم و ساده بهره مند شدند. سرانجام نیز دست فاطمه(س) را در دست علی(ع) گذاشت و با دعا، آن ها را بدرقه کرد.
مامون در سال 218 هجرى درگذشت و پس از او برادرش «معتصم» جاى او را گرفت. او در سال 220 هجرى امام را از مدینه به بغداد آورد تا از نزدیک مراقب او باشد. علم و فضل و تقوای امام موجب حسادت و کینه ورزی قاضى بغداد «ابن ابى دُواد» و دیگران شد؛ لذا نزد معتصم رفته و او را به قتل امام تحریک و تشویق نمودند. معتصم که مایه ابراز هر نوع دشمنى با امام را در نهاد خود داشت، از سخنان «ابن ابى دواد» بیشتر تحریک شد و در صدد قتل امام برآمد و سرانجام منظور پلید خود را عملى ساخت و امام را توسط منشى یکى از وزرایش مسموم و شهید نمود. امام هنگام شهادت بیش از بیست و پنج سال و چند ماه نداشت.
ابن صباغ مالکى مى گوید على بن موسى الرضا(علیه السلام) در مدینه به سال 148 ه.ق متولد شد. و برخى نیز سال 153 ذکر کرده اند... و القابش صابر، زکى، ولى، و مشهورترین آن «رضا» است. ایشان در قامت معتدل بود و ...
حضرت معصومه علیها السلام دختر امام کاظم علیه السلام دارای جایگاه معنوی و علمی بسیار بالایی می باشد. در عظمت ایشان همین بس که در قیامت شیعیان را شفاعت می کنند. ایشان به دلیل فشاری که بر اطرافیان امام کاظم(علیه السلام) وجود داشت ازدواج نکرد و در سال 201 ه.ق به قصد دیدار برادر به سوى خراسان حرکت کرد. اما وقتی به ساوه رسید بیمار شد و پس از عزیمت به قم از دنیا رفت. بر اساس روایات زیارت قبر ایشان دارای ثواب فراوانی می باشد. وجود قبر ایشان در قم برکات فراوانی برای این شهر داشته است که از جمله آنها شکل گیری حوزه علمیه قم می باشد.
ابن خلکان مى گوید: «الامام جعفر بن محمد الصادق هو الامام السادس من ائمه اهل البیت الطاهر(رضی الله عنه) و لقب بالصادق لصدقه فی مقاله و فضله اشهر من ان یذکر. ولد عام 80 و توفى عام 148 و دفن فی البقیع جنب قبر ابیه محمد الباقر وجده على زین العابدین و عم جده الحسن بن على(رضی الله عنه) فلله دره من قبر ما اکرمه و اشرفه».
پیشواى دوم جهان تشیع که نخستین میوه پیوند فرخنده على(علیه السلام) با دختر گرامى پیامبر اسلام(صلی الله علیه واله) بود در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود...
تولد، معرفی و مختصری از زندگی حضرت صاحب الزمان عج الله تعالی فرجه الشریف.
منابع اسلامی و مهدی موعود.
مهدی آخر الزمان از دیدگاه اهل سنت.
فلسفه غیبت.
امام سجاد(ع) مورد مدح و ستايش معاصرينش بوده، از جمله عبدالله بن عباس با جلالت شأن و سنّ بالا ايشان را تجليل مى نمود، زهرى مي گويد: «من از بنى هاشم کسى را مثل على بن الحسين(ع) نديدم و کسى را فقيه تر از او نيافتم و در مدینه افضل از او درک نکردم و ایشان برتر اهل زمان خود بود». سعيد بن مسيّب مي گويد: «من کسى را افضل از على بن الحسین(ع) ندیدم هم چنین زید بن اسلم میگوید: «من در بین مسلمین با کسى مثل او مجالست ننمودم».
مطابق نقل برخى از مورخان آن حضرت در سه شنبه یا پنج شنبه پنجم شعبان سال چهارم هجرى بدنیا آمده است. ولى مطابق برخى دیگر از نقل ها ولادت ایشان در سال سوم هجرى روز سوم شعبان بوده است. مرحوم علامه مجلسى پس از نقل این اختلافات معتقد است که مشهورتر آن است که ولادت آن حضرت سوم شعبان است.
درباره تاریخ بعث رسول خداص میان شیعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور میان علماء ودانشمندان شیعه ان است که بعثت ان حضرت در بیست وهفتم ماه رجب سال چهلم عام الفیل بوده و این مورد اتفاق همه علمای شیعه است.
نام او موسى لقبش کاظم مادرش بانویى با فضیلت بنام حمیده و پدرش پیشواى ششم حضرت صادق علیه السلام است.
او در سال 128 هجرى در سرزمین ابوا یکى از روستاهاى اطراف مدینه چشم به جهان گشود و در سال 183 یا 186 به شهادت رسید. از سال 148 که امام صادقعلیه السلام به شهادت رسید دوران امامت حضرت کاظم علیه السلام اغاز گردید.
عید نوروز جنبه های مثبت و منفی متعددی دارد. جنبه های مثبت ان نظافت صله رحم کمک به اقشار ضعیف و کم درامد و مانند ان است و جنبه های منفی ان مراسم خرافی چهارشنبه سوری سیزده بدر تشریفات کمرشکن چشم و هم چشمی مسافرت های گناه الود شکستن مرز محرمیت ها و امثال ان می باشد. حال اگر به جنبه های مثبت ان پرداخته شود و از جنبه های منفی ان اجتناب شود طبق روایت حضرت علی علیه السلام که فرمدند کل یوم لا یعصى الله فیه فهو یوم عید عید نوروز طبیعی عید تشریعی هم می شود و اگر خدای نکرده بر عکس شود از منظر حضرت علی علیه السلام چنین روزی عید نخواهد بود.
حضرت امام محمد تقي(ع) نهمین پیشوای شیعیان، فرزند امام رضا(ع)، در سال 195 هجری از مادری به نام «سبیکه» يا «خيزران» متولد شدند و پس از 25 سال، در آخر ذی قعده سال 220 هجری به شهادت رسيدند. مشهورترین لقب امام نهم، «جواد» و کنیه اش «ابو جعفر» است. امام محمد تقي(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارش در سال 203 هجري تا سال 220 هجري امامت شیعیان را بر عهده گرفتند.
امام هادى(ع) با آنكه در سامرّاء تحت كنترل و مراقبت قرار داشت، اما با وجود همه رنج ها و محدوديت ها هرگز به كمترين سازشى با ستمگران تن نداد. بديهى است كه شخصيت الهى و موقعيت اجتماعى امام و نيز مبارزه منفى و عدم همكارى او با خلفا، براى طاغوت هاى زمان هراس آور و غير قابل تحمل بود، و پيوسته از اين موضوع رنج مى بردند. سرانجام تنها راه را خاموش كردن نور خدا پنداشتند و در صدد قتل امام برآمدند و بدين ترتيب ایشان نيز مانند امامان پيشين با مرگ طبيعى از دنيا نرفت، بلكه در زمان «معتزّ» و به دستور او مسموم گرديد و در رجب سال 254 هجرى به شهادت رسيد و در سامرّاء، در خانه خويش به خاك سپرده شد.
این ویژه نامه شامل شناخت حضرت زهرا(س) و معرفت به مقام و منزلت ایشان و شناخت جایگاهشان در نزد علمای اهل سنت و چگونگی شهادت حضرت و کیفیت مصائبی که بر ایشان وارد آمد و بلاخره معرفی خدمات حضرت در جامعه مسلمانان مخصوصا قشر زنان جامعه می باشد.
استکبار در قران به عنوان یک صفت ویژه برای کفار به کار رفته و منظور سر باز زدن از قبول حق و برتری جویی بر سایر مردمان می باشد.
«جهاد» قانون حیات و زندگى است و هر موجود زنده اى، تا زمانى به زندگى خود ادامه مى دهد که مشغول جهاد است و آن روز که جهاد را رها کند، مرگ او آغاز مى شود. جهاد، رمز حیات و ضامن سعادت و سبب پیروزى و موفقیّت و عامل سربلندى و عزت است.
خداوند سبحان در قرآن کریم براى خودش در آیه: «اَلله ولیّ الّذین آمنوا» و برای پیامبر(ص) در آیه: « النّبیّ أَولى بالمؤمنین من أَنفسهم» و برای حضرت علی(ع) در آیه: «إنّما ولیّکم الله ورسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلاة ویؤتون الزّکاة وهم راکعون» و برای اهل بیت(ع) در آیه: «أَطیعوا الله وأَطیعوا الرّسول وأُولی الاَْمْرِ مِنْکُمْ»، حقّ ولایت قرار داده است.
