نهم ذیحجه را روز «عَرَفه» می نامند. این روز از روزهای مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است و اگرچه «عید» نامیده نشده اما همچون عید بزرگ شمرده شده است. از سوی دیگر از آنجا که امام حسین(ع) حرکت خود را بسوی کربلا پس از مراسم حج آغاز کرد برای شیعیان از اهمیت بسزایی برخوردار است و لذا زیارت ایشان در این روز بسیار توصیه شده است. دعای امام حسین(ع) در روز عرفه از مهم‌ترین اعمال این روز است که پس از نماز ظهر و عصر خوانده می‌شود. این دعا راه خداشناسى و توبه را به هر خداجویى مى آموزد، و روح را به بالاترین اوج معرفت مى رساند؛ و می توان گفت یک دوره کامل عرفان اسلامى است.
واژه «عید» در لغت از ماده «عود» به معنى بازگشت است؛ و لذا به روزهائى که مشکلاتى از قوم و جمعیتى بر طرف مى شود و بازگشت به پیروزى ها و راحتى هاى نخستین مى کند «عید» گفته مى شود؛ اما در مورد «عید قربان» به مناسبت این که در پرتو اطاعت و بندگی و انجام فریضه بزرگ حج، صفا و پاکى فطرى نخستین به روح و جان حاجی باز مى گردد و آلودگى ها که بر خلاف فطرت است از میان مى رود به این روز «عید» گفته شده است.
هنگامی که پیامبر(ص) مطلع شد که علی(ع) می خواهد فاطمه(س) را به منزل خود ببرد، با این خواسته موافقت کرد و از علی(ع) خواست مقدمات کار را در عرض یکی دو روز به سرانجام برساند. حضرت رسول(ص) در مراسمی ساده و سرشار از معنویت، غذایی ساده آماده ساخت و علی(ع) همه را به ولیمه دعوت نمود و به برکت الهی همه از آن غذای کم و ساده بهره مند شدند. سرانجام نیز دست فاطمه(س) را در دست علی(ع) گذاشت و با دعا، آن ها را بدرقه کرد.
شناخت حضرت زهرا(سلام الله علیها) و معرفت به مقام و منزلت حضرت زهرا(سلام الله علیها) و شناخت جایگاه ایشان در نزد علمای اهل سنت و چگونگی شهادت حضرت و کیفیت مصائبی که بر ایشان وارد آمد و بلاخره معرفی خدمات حضرت در جامعه مسلمانان مخصوصا قشر زنان جامعه.
مطالبی پیرامون شجاعت ایشان و نقش بزرگ ایشان در قیام عاشورا و به ثمر رسیدن آن و بیداری مسلمین با بیانات و خطبه های حماسی و شور انگیز ایشان.
اسامی پیامبر اعظم(صلی الله علیه و اله)
ذریه پیامبر اعظم(صلی الله علیه واله)
صلوات بر پیامبر(صلی الله علیه واله)
اهداف پیامبر اعظم(صلی الله علیه واله)
توسل و زیارت قبر پیامبر اعظم(صلی الله علیه و اله)
متفرقه پیامبر اعظم (صلی الله علیه و اله)
زیارت امام صادق(علیه السلام)
فضل و دانش امام صادق(علیه السلام)
تولد، معرفی و مختصری از زندگی حضرت صاحب الزمان عج الله تعالی فرجه الشریف.
منابع اسلامی و مهدی موعود.
مهدی آخر الزمان از دیدگاه اهل سنت.
فلسفه غیبت.
حج یکى از ارکان مهم اسلام و از بزرگترین فرایض دینى است. قران مجید در یک عبارت کوتاه و پرمعنى مى فرماید و لله على الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا; براى خدا بر مردم است که حج خانه او کنند انها که توانایى رفتن به سوى او دارند و در ذیل همین ایه مى فرماید و من کفر فان الله غنى عن العالمین; و هر کس کفر ورزد و حج را ترک کند به خود زیان رسانده خداوند از همه جهانیان بى نیاز است.
حضرت معصومه علیها السلام دختر امام کاظم علیه السلام دارای جایگاه معنوی و علمی بسیار بالایی می باشد. در عظمت ایشان همین بس که در قیامت شیعیان را شفاعت می کنند. ایشان به دلیل فشاری که بر اطرافیان امام کاظم علیه السلام وجود داشت ازدواج نکرد و در سال 201 ه.ق به قصد دیدار برادر به سوى خراسان حرکت کرد. اما وقتی به ساوه رسید بیمار شد و پس از عزیمت به قم از دنیا رفت. بر اساس روایات زیارت قبر ایشان دارای ثواب فراوانی می باشد. وجود قبر ایشان در قم برکات فراوانی برای این شهر داشته است از جمله انها شکل گیری حوزه علمیه قم می باشد.
حضرت باقرع در سال 57 هجرى در شهر مدینه چشم به جهان گشود. او هنگام وفات پدر خود امام زین العابدینع که در سال 94 رخ داد سى و نه سال داشت. نام او محمد و کنیه اش ابوجعفر است و باقر و باقر العلوم لقب او مى باشد.
استکبار در قران به عنوان یک صفت ویژه برای کفار به کار رفته و منظور سر باز زدن از قبول حق و برتری جویی بر سایر مردمان می باشد.
اینک جاى ان دارد که حال و هواى گروهى که پس از چهل روز بار دیگر به کربلا امده اند را مجسم کنیم. اینان به مکانى قدم گذاشته اند که با خاطرات تلخ و کوهى از اندوه و غم انجا را ترک گفتند. جایى که چهل روز پیش پرپر شدن عزیزان خود را مشاهده کردند و با چشمان خود غربت پدران و برادران و عموها و عموزادگان خود را دیدند.
حدود 80 سال پیش و در هشتم شوال وهابیت نادان و تکفیری قبور ایمه بقیع علیهم السلام را ویران و با خاک یکسان کردند.
هشتم شوال تنها روز عزای شیعیان نیست بلکه تمام ملت های مسلمان این روز را بزرگ می دارند.
هشتم شوال روزی است که قبور فرزندان پیامبر اسلام به دست افرادی بیسواد ویران شد.
سومین امام معصوم در سوم یا چهارم شعبان سال چهارم هجرى در شهر مدینه دیده به جهان گشود. او دومین ثمره پیوند فرخنده علىعلیه السلام و حضرت فاطمه دختر پیامبر اسلامصلی الله علیه واله بود.
حسین بن على در دوران عمر خود به شجاعت و ازادگى و ایستادگى در برابر ظلم و ستم شهرت داشت.
ابن صباغ مالکى مى گوید على بن موسى الرضا(علیه السلام) در مدینه به سال 148 ه.ق متولد شد. و برخى نیز سال 153 ذکر کرده اند... و القابش صابر، زکى، ولى، و مشهورترین آن «رضا» است. ایشان در قامت معتدل بود و ...
پیشواى دوم جهان تشیع که نخستین میوه پیوند فرخنده على علیه السلام با دختر گرامى پیامبر اسلامصلی الله علیه واله بود در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
پیامبر خدا صلى الله علیه واله در مناسبت هاى مختلف در باره رهبرى اینده امت اسلامی سخن می گفت و علی ع را به عنوان جانشین برگزیده خدا معرفی می کرد اوج این معرفى و ابلاغ در حجه البلاغ و به تعبیر دیگر حجه الوداع در غدیر خم بوده است.
اخرین تدبیر ایشان درخواست دوات و کاغد برای املای وصیت مکتوب در مسیله خلافت جهت جلوگیرى از انحراف امت بود.
نام او «موسى» لقبش «کاظم» مادرش بانویى با فضیلت بنام «حمیده» و پدرش پیشواى ششم حضرت «صادق(علیه السلام)» است. او در سال 128 هجرى در سرزمین «ابوا» یکى از روستاهاى اطراف مدینه چشم به جهان گشود و از سال 148 که امام صادق(علیه السلام) به شهادت رسید دوران امامت ایشان آغاز گردید.
ایشان فرزند حسین بن على(ع) سومین امام شیعیان جهان است که مادرشان «شهر بانویه» و مشهورترین لقبشان «زین العابدین» و «سجاد» است. امام سجادعلیه السلام در سال سى و هشت قمرى دیده به جهان گشود و دوران کودکى خود را در شهر مدینه سپرى کرد. شبراوى عالم اهل سنت مى نويسد: «امام سجاد(ع)، در مدينه با سمّى که به او خورانده شد، از دنيا رحلت نمود»، و ابن صباغ مى نويسد: «آن حضرت را مسموم کردند و آن کسى که به آن حضرت سم داد ولید بن عبدالملک بود آن حضرت را در بقیع در کنار قبر عمویش حسن بن على(ع) دفن کردند. على بن الحسین(ع) بعد از پدرش سى و سه سال زندگى کرد».
سومین امام معصوم در سوم یا چهارم شعبان سال چهارم هجرى در شهر مدینه دیده به جهان گشود. او دومین ثمره پیوند فرخنده علىعلیه السلام و حضرت فاطمه دختر پیامبر اسلامصلی الله علیه واله بود.
حسین بن على در دوران عمر خود به شجاعت و ازادگى و ایستادگى در برابر ظلم و ستم شهرت داشت.
شکى نیست که ایه مباهله یک دستور کلى براى دعوت به مباهله به مسلمانان نمى دهد بلکه روى سخن در ان تنها به پیامبر اسلامصلى الله علیه واله است ولى این موضوع مانع از ان نخواهد بود که مباهله در برابر مخالفان یک حکم عمومى باشد و افراد با ایمان که از تقوا و خداپرستى کامل برخوردارند به هنگامى که استدلالات انها در برابر دشمنان بر اثر لجاجت به جایى نرسد از انها دعوت به مباهله کنند.
ماه محرم ماه غم و اندوه اهل بیت(علیهم السلام) و شیعیان آنهاست و ماه شهادت و یادآورى دلاورى ها و شجاعت ها و ایثارهاى سیدالشهدا و یاران باوفاى او در کربلاست؛ در حدیثى از امام على بن موسى الرضا(علیهما السلام) آمده است که فرمود: «هنگامى که ماه محرم فرا مى رسید کسى پدرم را خندان نمى دید و همواره محزون و غمگین بودتا روز دهم یعنى روز عاشورا؛ آن روز، روز مصیبت و حزن و اندوه و گریه پدرم بود و مى فرمود امروز روزى است که حسین(علیه السلام) شهید شده است».
سرزمین غدیر خم سرزمینى است میان مکه و مدینه در نزدیکى جحفه که در حدود 200 کیلومترى مکه واقع شده و چهارراهى است که حجاج سرزمین هاى مختلف مى توانستند در آنجا از هم جدا شوند؛ راهى به سوى مدینه مى رود در جهت شمال و راهى به سوى عراق مى رود در جهت شرق و راهى به سوى مصر مى رود در طرف غرب و و راهى به سوى یمن در جهت جنوب...
مامون در سال 218 هجرى درگذشت و پس از او برادرش «معتصم» جاى او را گرفت. او در سال 220 هجرى امام را از مدینه به بغداد آورد تا از نزدیک مراقب او باشد. علم و فضل و تقوای امام موجب حسادت و کینه ورزی قاضى بغداد «ابن ابى دُواد» و دیگران شد؛ لذا نزد معتصم رفته و او را به قتل امام تحریک و تشویق نمودند. معتصم که مایه ابراز هر نوع دشمنى با امام را در نهاد خود داشت، از سخنان «ابن ابى دواد» بیشتر تحریک شد و در صدد قتل امام برآمد و سرانجام منظور پلید خود را عملى ساخت و امام را توسط منشى یکى از وزرایش مسموم و شهید نمود. امام هنگام شهادت بیش از بیست و پنج سال و چند ماه نداشت.
در مجلس یزید هنگامى که چشم زینب کبرىعلیها السلام به سر خونین برادرش امام حسینعلیه السلام افتاد با صداى محزونى که دل ها را به وحشت مى انداخت فریاد زد یا حسیناه! یا حبیب رسول الله! یابن مکه و منى یابن فاطمه الزهراء سیده النساء یابن بنت المصطفى اى حسین اى محبوب رسول خدا اى پسر مکه و منا اى پسر فاطمه زهرا بانوى همه زنان جهان اى پسر دختر محمد مصطفى.
امام ابوالحسن على النقى الهادى(ع) پیشواى دهم شیعیان در نیمه ذیحجه سال 212 هجرى در اطراف مدینه در محلى به نام «صریا» به دنیا آمد. پدرش امام جواد(ع) و مادرش بانوى گرامى «سمانه» است که کنیزى با فضیلت و با تقوا بود...
ابن صباغ مالکى مى گوید: «امام باقر(ع) وصیت نمود تا در لباسى که در آن نماز به جاى مى آورده کفن شود. از فرزندش جعفر صادق(ع) روایت شده که فرمود من نزد پدرم بودم در آن روزى که از دنیا رحلت نمود؛ حضرت به امورى از جمله غسل و تکفین و تدفین وصیت نمود. آن حضرت را در زمان ابراهیم بن ولید بن عبدالملک سم دادند و قبر ایشان در بقیع است ...».
