پاسخ اجمالی:
امام علی(ع) در ارتباط با تعداد افراد باتقوی می فرماید: «چه كم هستند كسانى كه تقوی را پذيرا شدند و حق آن را ادا كردند [آرى] آنها عددشان كم و شايسته توصيفى هستند كه خداوند [در قرآن مجيد] مى فرمايد: اندكى از بندگان من سپاسگزارند»؛ زيرا تقوی مخالف هواى نفس است و گام برداشتن بر خلاف آن نیز كار آسانى نيست، هر چند پايانى لذت بخش دارد. از سوی دیگر جاده هواىِ نفس، صاف و لذت بخش است؛ اما پايانی بسيار دردناك دارد، از این رو در روايت آمده: «خداوند بهشت را در لابلاى سختی ها و مخالفت با خواسته های نفس و جهنّم را در لابلاى شهوات پيچيده است».
پاسخ تفصیلی:
امام علی(علیه السلام) در بخشی از خطبه 191 «نهج البلاغه» پس از بیان اهمّیّت تقوی و ویژگی های آن مى فرمايد: (چه كم هستند كسانى كه تقوی را پذيرا شدند و حق آن را ادا كردند [آرى] آنها عددشان كم و شايسته توصيفى هستند كه خداوند [در قرآن مجيد] مى فرمايد: اندكى از بندگان من سپاسگزارند)؛ «فَمَا أَقَلَّ مَنْ قَبِلَهَا، وَ حَمَلَهَا حَقَّ حَمْلِهَا! أُولئِكَ الْاَقَلُّونَ عَدَداً، وَ هُمْ أَهْلُ صِفَةِ اللهِ سُبْحَانَهُ إِذْ يَقُولُ:«وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ»(1)».
امّا چرا تقوی با آن همه اهمّيّتى كه دارد طالبانش كم هستند؟ پاسخ اين سؤال چندان پيچيده نيست؛ زيرا تقوی مخالف هواى نفس است و گام برداشتن بر خلاف هواى نفس كار آسانى نيست. جادّه تقوی، سنگلاخ و پر فراز و نشيب است، هر چند پايانى لذت بخش دارد؛ ولى جاده هواى نفس، صاف و لذت بخش؛ اما پايانش بسيار دردناك است.
در حديثى مى خوانيم هنگامى كه خداوند بهشت را آفريد به جبرئيل فرمود: نگاهى به آن بيفكن. هنگامى كه جبرئيل مناظر زيباى بهشت را ديد عرض كرد: پروردگارا! «لَا يَتْرُكُها أحَدٌ إِلَّا دَخَلَهَا»؛ (هيچ كس نيست كه بهشت را رها سازد و وارد آن نشود)؛ اما هنگامى كه خداوند مسیر رسیدن به آن را از لابلاى ناراحتى ها و مخالفت هواى نفس قرار داد، فرمود: نگاهى به آن بيفكن؛ چون جبرئيل به آن نگاه كرد عرض كرد: «يَا رَبِّ أَخْشَى أَنْ لَا يَدْخُلَها أَحَدٌ»؛ (پروردگارا از اين مى ترسم كه هيچ كس وارد آن نشود). هنگامى كه دوزخ را آفريد به جبرئيل فرمود: نگاهى به آن بيفكن، چون كه جبرئيل به آن منظره وحشتناك نگاه كرد عرض كرد: «يا رَبِّ لَا يَدْخُلُهَا أَحَدٌ»؛ (پروردگارا هيچ كس به سراغ آن نخواهد آمد)؛ اما هنگامى كه خداوند آن را در لابلاى پیروی از شهوات قرار داد؛ فرمود نگاهى به آن بيفكن. وقتى كه جبرئيل به آن نگاه كرد عرض كرد: «يَا رَبِّ أَخْشَى أَنْ يَدْخُلَهَا كُلُّ أَحَدٍ»(2)؛ (پروردگارا از آن مى ترسم كه همه وارد آن شوند).
اين حديث پر معنا در واقع شرحى است بر حديث فشرده اى كه از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و اميرالمؤمنين(عليه السلام) نقل شده است: «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكَارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ»(3)؛ (بهشت در لابلاى سختی ها و مخالفت با خواسته های نفس و جهنّم در لابلاى شهوات پيچيده اند).(4)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.