آروزهاي من

بيمار عشق اويم و درمانم آرزوست

 بر خوان لطف اويم و احسانم آرزوست

 از هرچه غير او است بريديم مهر خويش

 ديدار روى خسرو خوبانم آرزوست

 از شرک و کفر خسته شدم اى خداى من

 ره مانده اى ضعيفم و ايمانم آرزوست!

 نورى چو آفتاب درخشان طلب کنم

 ايمان بسان بوذر و سلمانم آرزوست!

 تا چون مسيح سوى ملايک سفر کنم

 يا چون خليل نار و گلستانم آرزوست

 يا از درخت نغمه توحيد بشنوم

 يا چون ذبيح، صحنه قربانم آرزوست

 درد فراق مى کشدم اى مسيح لب!

 بيمار عشق اويم و درمانم آرزوست

 اى خضر پى خجسته، دستم به دامنت

 راز بقا و چشمه حيوانم آرزوست

 زين ديو و دد که چهره انسان گرفته اند

 گشتم ملول، ديدن انسانم آرزوست

 پيمان شکن نِيَم چه کنم يار بىوفاست

 يارى صبور و بر سر پيمانم آرزوست

 تسليم ظلم و جور شدن شرط عقل نيست

 عقل سليم و حکمت لقمانم آرزوست

 در راه دوست خنده مستانه، کافريست

 قلب حزين و ديده گريانم آرزوست

 «ناصر» درون سنگدلان جاى رحم نيست

 لطف خدا و رحمت يزدانم آرزوست!