اندرزنامه به قلم استاد

«بسيارى از عزيزان، مخصوصاً جوانان هنگامى که به ما مى رسند نصيحت و اندرزى شايسته مى طلبند، تا همچون چراغى فرا راه زندگى قرار دهند، و راه خود را به سوى قرب خدا بگشايند (به گمان اين که ما اين راه را رفته ايم، و از شاهراه ها و کوچه ها، و بن بست هاى آن باخبريم، و اى کاش چنين بود!); ولى از آنجا که هر درخواستى را پاسخى است، مخصوصاً نبايد تقاضاى اهل ايمان و جويندگان حقيقت و پويندگان راه حق را بدون جواب گذارد، با استفاده از آيات قرآن مبين، و کلمات معصومين(ع) و حالات بزرگان دين، و تجاربى که در زندگى داشته ام اين مختصر را نگاشته، و به صورت «بضاعت مزجاة» تقديم داشتم و از همه اين عزيزان تقاضا دارم مرا به دعاى خير ياد کنند، همان گونه که من براى موفّقيّت آنها دعا مى کنم